Wouter Ros
Als kleine jongen had ik mijn toekomst al duidelijk voor ogen. Wanneer iemand aan mij vroeg wat ik later wilde worden, dan antwoorde ik vol trots ‘makuulaar’.
Mijn opa was makelaar, mijn vader is makelaar, dus ik werd dat natuurlijk ook.
Maar kleine jongens worden groot. Om makelaar te worden, moest ik gaan studeren en ik bleek helemaal niet het type om hele dagen met mijn neus in de boeken te zitten. De keuze voor een meer praktische opleiding was al snel gemaakt; eerst MBO Ondernemer detailhandel en vervolgens HBO Vrijetijdsmanagement.
Eenmaal afgestudeerd kwam ik terecht in de sales. Of, zoals ik tegen mijn vrienden zei, ‘ik ben verkopert’. Na een periode printers aan de man te hebben gebracht, ging ik opzoek naar een branche waar niet alles om de laatste cent draaide, maar waar de nadruk meer op advies lag. En zo ging ik aan de slag bij Spijkstaal. Een bedrijf in industriële elektrische trekkers en platformwagen. Hier heb ik hele mooie jaren gemaakt, met hoogte én dieptepunten. Op deze plek heb ik mij kunnen ontwikkelen tot een persoon, die het belang van de klant altijd vooropzet, die goed luistert naar de wensen en eisen van de klant en daar goed op inspeelt.
Na 8,5 jaar hard werken voor een baas begon het te kriebelen, ik wilde voor mijzelf aan de slag.
Na een aantal leuke gesprekken met mijn vader ontstond een pracht plan, een vastgoed servicekantoor, dat zich puur richt op de aanhuur en aankoop van bedrijfspanden voor ondernemers.
Hier kan ik twee mooie zaken combineren: zelf ondernemen én samenwerken met mijn vader.
En zo werd tóch werkelijkheid waar ik als kleine jongen van droomde, ik ben makuulaar.
